– (1846, Şuşa - 1902, Şuşa) - tarzən, müasir
Azərb. tarının yaradıcısı. 17-18 yaşlarından
Mirzə Sadıq tütək,
ney, kamança
çalmağı öyrənmiş, məşhur musiqiçi
Mirzə Ələsgər Qarabağidən tar
dərsi almışdır. O, virtuoz tarzən kimi Zaqafqaziyada,
İranda geniş şöhrət qazanmışdı.
Xalq arasında sevilərək, “Sadıqcan” çağırılmışdır.
O, Hacı Hüsü, Məşədi İsi, Keştazlı
Haşım, Əbdülbaqi Zülalov, sonralar Cabbar
Qaryağdıoğlunu tarda müşayiət etmişdir.
O, Şuşada
“Şərq konsertləri”ndə çıxış
etmiş, 1890 illərdə yaratdığı ansamblla
Azərb.-ın bir çox şəhərlərində,
Aşqabadda, Tehranda və İstanbulda konsertlər vermişdir.
1897 ildə Şuşada göstərilən birpərdəli
“Məcnun Leylinin məzarı üstündə” tamaşasının
musiqi hissəsinin tərtibatçısı olmuşdur.
Sadıqcan 1875-78 illərdə tar alətinin quruluşunu
dəyişmiş, Azərb. xalq
musiqisinin və muğamatın
xüsusiyyətlərini nəzərə alaraq, tarın
səs düzümünü yeni qaydada tənzimləmiş,
onları xromatik
qaydada düzmüşdür.
O, tara cingənə
və kök simlər
əlavə etmiş, onların sayını 5-dən
11-ə çatdırmış, tarın gərilməsinin
qarşısını almaq üçün onun çanağının
içərisinə ağac dayaq artırmışdır.
Əvvəllər diz üstündə tutulan tarı
Mirzə Sadıq ilk dəfə sinədə çalmışdır.
O, tarda ifaçılıq
üslubunu təkmilləşdirmiş, onu mükəmməl
solo aləti səviyyəsinə qaldırmışdır.
Sadıqcanın tar modeli üzrə düzəldilən
tarlar Zaqafqaziya, Dağıstan, Orta Asiya və İranda
geniş yayılmışdır. O, tarda “zabul”
pərdəsini müəyyənləşdirmiş,
“Mahur”, “Segah”
muğamlarına yeni şöbələr
əlavə etmiş, bir sıra təsnif,
rəng və mahnıların
müəllifi kimi tanınmışdır.
Azərb. tarzənlərindən Qurban
Primov, Məşədi Zeynal, Malıbəyli Həmid,
Məşədi
Cəmil Əmirov, Şirin Axundov Mirzə Sadıq
Əsəd oğlunun məktəbinin yetirmələri
və davamçıları olmuşlar.